Een nieuwe uitdaging

Toen Robert in 2010 bij CWZ begon, was hij al een ervaren anesthesioloog en pijnspecialist in het Radboudumc. CWZ wilde op dat moment de nog vrij nieuwe pijnpoli uitbreiden en hij was toe aan een nieuwe uitdaging. ‘In het Radboud komen veel patiënten met zeer complexe pijnklachten, vaak als laatste mogelijkheid. Voor die groep elke dag iets bedenken is zwaar. In CWZ kunnen we door de vaak kortere ziekteduur sneller goede resultaten behalen bij pijnvermindering. De combinatie van werken in beide ziekenhuizen bleek een uitkomst voor mij.’
 

Samen bouwen

De pijnkliniek van ons ziekenhuis had toen nog niet de ruimte en middelen van vandaag. ‘We zijn meerdere keren verhuisd voordat we in 2017 eindelijk een goed toegeruste poli met behandelkamer kregen,’ vertelt Robert van Dongen. ‘Hier kunnen we patiënten zo snel mogelijk behandelen. Dit had nooit gekund zonder ons geweldige team van doktersassistenten en secretaresses. Mede door hun toewijding zijn onze patiënten heel tevreden en gaan we met plezier aan het werk.’ Ook de korte lijntjes met de röntgenafdeling, fysiotherapeuten en klinisch psychologen maken echt een verschil, zegt hij. ‘De samenwerking met neurologen, sportartsen en neurochirurgen wordt steeds belangrijker en ook huisartsen weten ons steeds beter te vinden. Het is prettig om hen advies te geven waarmee ze verder kunnen.’
 

Pionierswerk in palliatieve zorg

Niet lang na zijn start in CWZ kreeg Robert van Dongen de mogelijkheid om een palliatief team op te zetten. Dat deed hij samen met onder meer een verpleegkundig specialist. ‘We hebben nu een prachtig multidisciplinair team,’ vertelt hij. ‘Bestaande uit verpleegkundig specialisten, geestelijk verzorgers, maatschappelijk werkers, klinisch psychologen en verschillende medisch specialisten. Ik ben er enorm trots op dat onze collega’s zich met hart en ziel inzetten voor onze patiënten. Zelfs in de palliatieve fase van hun ziekte kunnen we vaak nog iets betekenen.’
 

Pijnzorg vraagt om een brede blik

In zijn jaren bij CWZ heeft Robert de ontwikkeling van de pijnzorg van dichtbij meegemaakt. ‘Waar we ons vroeger vooral richtten op het bestrijden van pijn met injecties en medicatie, realiseren we ons nu veel meer dat pijn een complex fenomeen is, beïnvloed door fysieke, psychologische en sociale factoren. Een multidisciplinaire benadering, met onder andere fysiotherapeuten, psychologen en verpleegkundigen, is essentieel voor een goede diagnose en behandeling,’ vertelt hij. Bij chronische pijn is de medisch-technische oplossing niet altijd toereikend, en dan is het leren omgaan met de pijn minstens zo belangrijk.

Vooral jonge patiënten die hij behandelde voor ernstige pijn door kanker blijven hem bij. ‘Het grijpt me nog altijd aan,’ vertelt hij. ‘Ik heb ook veel bewondering voor patiënten die weten dat ze niet lang meer te leven hebben en dat kunnen accepteren. Vaak willen ze er toch nog het beste van maken. Aan die kwaliteit van leven kunnen we als pijn- en palliatief team echt een belangrijke bijdrage leveren.’
 

Afscheid met een boodschap

Terugkijkend op zijn tijd bij CWZ benadrukt Robert:  ‘Wat ik heb kunnen realiseren had ik nooit kunnen doen zonder al die fijne collega’s en zorgprofessionals met wie ik heb samengewerkt. Ik ben blij dat ik destijds ook in CWZ ben gaan werken. In beide werelden - academisch en perfieer - kunnen we van elkaar leren. Het zou mooi zijn als we wat meer bij elkaar in de keuken kunnen kijken. De goede samenwerking tussen het pijnteam met de collega-specialisten is voor de zichtbaarheid in de regio en het contact met de huisartsen van groot belang voor het ziekenhuis. Het is geweldig hoe we elkaar weten te vinden. Dat komt de patiëntenzorg echt ten goede.’

Hij hoopt dat die goede samenwerking binnen en buiten ons ziekenhuis wordt voortgezet. Zijn boodschap aan de achterblijvers en zijn opvolger is duidelijk: ‘Probeer pijn niet alleen medisch-technisch op te lossen, maar praat met elkaar over andere factoren die de pijn beïnvloeden. Er is bijvoorbeeld veel te winnen met een gezondere leefstijl. En ga op tijd in gesprek over palliatieve zorg bij ongeneeslijke ziekten. Ook daar is nog veel te winnen.’
 

Loopbaan

Robert begon zijn medische loopbaan in Amsterdam, waar hij werd opgeleid tot anesthesioloog. In 1987 maakte hij de overstap naar Nijmegen, waar hij in het Radboudumc zijn expertise in pijnbehandeling verder ontwikkelde. Hij promoveerde in 1997 op de behandeling van pijn bij kanker en vervulde verschillende bestuurlijke functies binnen zijn vakgebied. Naast het geven van onderwijs had de patiëntenzorg altijd zijn grootste belangstelling.

CWZ wenst Robert een fijn pensioen en bedankt hem voor zijn oneindige inzet voor ons ziekenhuis en onze patiënten!
 

Oktober 2024