Heel divers

Het werk van Femke en Rosalynn is ontzettend divers, want ze werken met kinderen van 0 tot 18 jaar, die allerlei soorten zorg nodig hebben. Femke: ‘Bijvoorbeeld kinderen die te vroeg geboren zijn. In het ziekenhuis leer je ouders aan hoe ze sondevoeding moeten geven. Thuis komen we als er zich problemen voordoen met de sonde. We hebben te maken met kinderen die antibiotica of intramusculaire/subcutane injecties krijgen, met wondzorg, darmspoelingen en diabeteszorg. We leveren zorg thuis, maar ook op bijvoorbeeld het kinderdagverblijf of school. Daarnaast zien we in de kinderhuiszorg ook kinderen vanuit de academische ziekenhuizen, zoals oncologische kinderen en kinderen die palliatieve zorg nodig hebben.’
 

Brede blik

Femke had nog geen werkervaring als verpleegkundige. ‘Ik stapte als nieuweling twee teams binnen. Dat is best pittig. Als je transmuraal wordt opgeleid zie je alle facetten van de kindzorg, ook de psychosociale kant. Je ontwikkelt een brede blik. Je kent de thuissituatie van kinderen en weet wat daar gebeurt. Je weet dus wat in die sociale situatie nodig is om een kind van het ziekenhuis naar huis te laten gaan en je neemt daarbij feedback van ouders mee. Door het werken op twee plekken worden de lijntjes korter. De overdracht wordt er gemakkelijk door en de zorg persoonsgerichter. Heel leuk.’
 

Aantrekkelijk werk bij hoge turnover

Anita Scholten, themamanager Vrouw & Kind is één van de initiatiefnemers van deze transmurale opleiding. ‘Kinderen gaan na een opname steeds sneller naar huis. Daar zijn ze met goede thuiszorg vaak het beste op hun plek, precies zoals het Integraal Zorg Akkoord ons opdraagt. Maar wat betekent die hoge turnover voor de verpleegkundigen in het ziekenhuis? Hoe houden we het werk voor hen aantrekkelijk? Dat bracht me op het idee om verpleegkundigen in te zetten op beide plekken: in het ziekenhuis én bij kinderen thuis. Werken op twee locaties maakt het vak interessanter én het brengt verbinding. Nu zijn die werelden nog gescheiden en dat is jammer. In een tijd waarin het lastiger wordt om zorgpersoneel te vinden, kunnen we elkaar op deze manier ook helpen. Winst op alle fronten dus.’
 

Focus op het gemeenschappelijke

Het werken op twee plekken vraagt om veel flexibiliteit. Anita: ‘Femke en Rosalynn zijn bovendien pioniers en dat moet je willen en kunnen.’ Lot Elemans, operationeel ondersteuner in CWZ, ziet dat de beiden het goed doen. ‘Ze zijn pas 16 maanden aan het werk en de opleiding is nog niet afgerond. Maar ik zie dat ze flexibel zijn, goed vinger aan de pols houden en zich niet met een kluitje in het riet laten sturen. Als ze na 3 maanden weer terugkomen op onze afdeling, voelt het meteen als vanouds. Nu moeten we gaan focussen op het stukje gemeenschappelijkheid in de zorg. Wat in de thuissituatie wordt geleerd, ook hier in het ziekenhuis gaan inzetten. Dat stukje win-win moet nog komen. Daarbij denk ik ook aan vervolgstappen, zoals het gezamenlijk ontwikkelen van ketenzorgpaden, waarin we afspreken welke zorg in het ziekenhuis gebeurt en welke thuis.’
 

Thuis als het kan en in het ziekenhuis als het nodig is

Anita: ‘Door deze innovatie wordt het contact tussen onze beide organisaties sterker. Het zorgt ervoor dat kinderen de juiste zorg op de juiste plek krijgen en het biedt verpleegkundigen perspectief. We zouden het fijn vinden als meer kinderverpleegkundigen op deze manier gaan werken.’
Rond deze tijd start een onderzoek naar hoe de invulling van de functie van transmuraal kinderverpleegkundige het meest optimaal bijdraagt aan ‘thuis als het kan en in het ziekenhuis als het nodig is’. CWZ-verpleegkundig onderzoeker Jikke Stevens is betrokken bij dit onderzoek, waarbij ze zal samenwerken met KinderThuisZorg.